Een zeilmaker naaide het zeil van zwaar katoen steek voor steek met de hand. Aan zijn broek had de zeilmaker een horentje met vet hangen. Hier stak hij zijn naald in om beter door de stof te kunnen duwen. Om druk te zetten zonder zijn duim te beschadigen, gebruikte hij een zogeheten Els. In Katwijk waren rond 1900 een stuk of 3 of 4 zeilmakers actief. Zij gingen zelf de rederijen af voor werk. 

Als het zeil klaar was ging het naar de taanderij. Hier worden de zeilen behandeld met een mengsel. Dit zorgde ervoor dat de zeilen beschermt bleven. Uiteraard is dit hard nodig tijdens het varen.